Mijn ervaring van de scheiding : verdriet, onmacht, moeheid en véél te doen.
- Brunhilde Denoodt
- 24 mrt
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 3 dagen geleden
Na een pittige werkperiode en extra zorg voor mijn ouders was er zoveel behoefte aan rust. Ik boekte een deugddoende vakantie in de zon.
‘In de zon’ zou niet doorgaan. ‘In de zon’ werd overschaduwd door de schokkende boodschap van mijn ex : ik wil scheiden. Neen, niet even de pauzeknop, het moest nu. Er kwam geen uitleg over het waarom en de manier waarop het allemaal ging was ontzettend pijnlijk, een pijn die ik toen niet kon toelaten. Mijn multitasker werd automatisch uit de kast gehaald : huis verkopen en verhuis, zorg voor stiefvader en dochter, werk-corona, … Terugkijkend op die tijd realiseer ik mij hoeveel ballen tegelijk ik in de lucht hield.
En ik ging door. Ik ging door voor mijn nog studerende dochter, voor mezelf, voor mijn stiefvader. Ik ging door en kocht een huisje-renoveren, veranderde van job. Ik ging zo 2 jaar door en toen viel ik stil. Mijn lijf zei 'stop'. Vertoeven in de natuur was heilzaam, gaf me stabiliteit en innerlijke ruimte. Ruimte voor zelfzorg. Ruimte voor verwerking zodat loslaten mocht ontstaan.
verder lezen onder foto

Tijdens mijn zoektocht naar ondersteuning voor mijn proces vond ik veel info rond de praktische en financiële kant van scheiden maar niet écht een aangepaste goeie begeleiding voor de innerlijke mens. Ik kwam in contact met lotgenoten die het ook moeilijk hadden om-na een relatiebreuk op latere leeftijd-de draad van hun nieuwe leven op te pakken. Zij begrepen waar ik het over had. Ik was boos, verdrietig, vermoeid en eenzaam. Mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen lagen op de grond. Ik zag weinig toekomstperspectief. En ook al besefte ik dat zo rondlopen alleen mezelf schade berokkent, ik kon die gevoelens en gedachten niet gewoon uitzetten. Als coach en therapeut nam ik de wijze beslissing om ondersteunende tools-gebruikt bij eerdere loslatingsprocessen in mijn leven-uit de kast te halen. En ik gaf ze door aan de lotgenoten waarmee ik ondertussen een fijn contact had opgebouwd. Vanuit deze goeie zelfzorg, veel geduld en zelfliefde kwam er meer ruimte en kon ik stap voor stap mezelf, de relatiebreuk en relatie op een andere manier bekijken en vasthouden. En hiermee samenlopend veranderde ik en mijn leven als vanzelf. Ik kan nu weer vol vertrouwen en positief in het leven staan.
En dat is wat ik ook jou wil gunnen. Je bent van harte welkom.
Comments